Een lokale hulpverlener uit Roemenië die helpt in de oorlogsgebieden in Oekraïne vertelt Aurora Morariu, voorzitter en medeoprichter van Stichting HUMANE, over een Oekraïense soldaat. Hij vertelt hoe hij volledig onvoorbereid zijn rol in het leger vervult, maar ook hoeveel tekorten er zijn. Aan brood, water en medicijnen. Lees zijn verhaal en je snapt dat ons werk er helaas nog lang niet op zit.
Een lokale hulpverlener vertelt: ‘Ik kreeg een totaal onverwacht telefoontje van een Oekraïense soldaat van Roemeense afkomst. Ik noem hem Andrei om zijn identiteit niet aan te tasten.’
‘Andrei is de achterkleinzoon van één van de burgemeesters van een stad in het noorden van destijds Roemenië. Zijn hele familie kwam uit dit gebied. Na de Tweede Wereldoorlog werd de plaats alleen Oekraïens grondgebied. Hij is dus een Oekraïens staatsburger met Roemeense wortels en hij spreekt dus zowel Oekraïens als Roemeens. Daarom kon ik Roemeens met hem spreken.’
Zonder enige ervaring ging Andrei in dienst
‘Andrei studeerde rechten. Hij werd alleen geen advocaat maar ondernemer. En hij heeft een vrouw die nu zwanger is. Toen de oorlog uitbrak, ging hij zonder enige ervaring in dienst in het leger. Hij kreeg één maand training van een zeer ervaren commandant en ging toen naar het front. In de eerste twee weken verscheen hij daar in spijkerbroek, sneakers, een kogelvrijvest en sneakers vanwege een gebrek aan uitrusting.’
‘Waarom hij in het leger ging om te vechten? ‘Ik verdedig mijn land en mijn familie.’’
‘Sinds de oorlog is uitgebroken, kunnen we elk huis betreden om te slapen en te eten. Maar ze proberen alleen te verblijven in huizen die zijn verlaten door burgers die zijn gevlucht. Als ze geen verlaten huizen kunnen vinden, worden ze met open armen ontvangen door de burgers die zijn achtergebleven. De soldaten hebben een goed salaris en daarom er een gewoonte van gemaakt om de huur te betalen, vertelt Andrei.’
Hij woont nu bij een oude vrouw
‘Andrei is nu in Sloviansk in de Donbas. Het is dicht bij de frontlinie. Daar woont hij in een huis van een oude vrouw. Ze waren welkom, maar de vrouw zei hen duidelijk, als een echte oma betaamd: maak geen gedoe en schandaal. Het werd zelfs een gewoonte voor Andrei en zijn medesoldaten dat ze in hun vrije tijd het huis opknapten. Ze gingen aan de slag met de waterinstallatie, pleisterden de muren en schilderden die.’
‘’Een paar dagen geleden ontdekten we dat de oude vrouw kanker heeft’, vertelt Andrei. Daarom lieten ze haar opnemen in het Dnjepr-ziekenhuis, betaalden ze voor haar behandeling en bleven ze continu op de hoogte van haar gezondheid. Maar het is niet eenvoudig, want de tekortkomingen zijn groot. Niet alleen in het ziekenhuis, waar een gebrek aan medicatie is ontstaan, maar ook voor achtergebleven burgers en het leger.’
Een gebrek aan voedsel en water
‘Andrei vertelt dat ze een gebrek hebben aan brood, melk, water, rijst, eigenlijk alle belangrijke voedselgroepen. Maar ook is er een gebrek aan tactische beschermingsmiddelen en medicijnen. De humanitaire ramp in de rapporten van de internationale organisaties zijn zo echt als het maar zijn kan. Ik heb hem verteld dat ik eind augustus, als ik naar Oekraïne vertrek, de auto vul met houdbaar voedsel om hen te helpen. En ik denk dat we meer humanitaire hulp kunnen bieden, maar alleen met jouw hulp.’
‘Ik ben erg blij met het gesprek dat ik met Andrei heb gehad. Ik ben blij dat hij zijn moreel hoog houdt en hij niet gebroken wordt door de realiteit aan de grond. Hij begrijpt heel goed de superioriteit in aantallen en wapens van Rusland, maar hij begrijpt ook heel goed waar hun kwetsbaarheden liggen en hoe Oekraïne weer vrede kan brengen in hun land. Andrei is op een dagelijkse missie omdat hij gelooft in Oekraïne.’
Hij gelooft in de EU en het kandidaat-lidmaatschap van Oekraïne
‘Maar er is nog iets belangrijkers waar hij in gelooft: hij gelooft dat de Europese Unie en het kandidaat-lidmaatschap van Oekraïne echt dé kans is om Oekraïne op de lange termijn te redden.’
‘Dit is het verhaal van een Oekraïens-Roemeense soldaat. Een echt verhaal. Het is geen Russische, Putinistische propaganda over hoe Oekraïense-Roemenen niet kunnen wachten om te vluchten naar Roemenië. Dit is het verhaal: als ze kunnen, vechten ze voor vrede, voor hun land en voor hun familie. Slava Oekraïne!’
Wil je Andrei helpen zijn land en familie te redden? Doneer aan Stichting HUMANE.
Door lokale hulpverleners zoals degene die dit verhaal vertelde, garanderen wij dat honderd procent van de donaties op de plek van bestemming terecht komt. Ook kunnen we garanderen dat die hulpmiddelen worden gedoneerd die écht nodig zijn. De oorlog is helaas nog lang niet voorbij en wij moeten het verschil blijven maken. Doneer nu! En help Andrei weer heelhuids terug te keren naar zijn zwangere vrouw.
